gorzej jak się nie ma po co żyć, dotykać skórek pomaranćzy, po co mieć dzieci i nie być potrzebnym.
A filmu nie miałam okazji zobaczyć- JESZCZE.

masz racje, wtedy jest przerabane...mysle ze jednak mozna dla kogos zyc, nawet dla kogos obcego...

Fakt, film skłania do refleksji, wzrusza, porusza czy nawet motywuje do egzystencji.
Wrażenia w odbiorcy wywołuje, nie pozostawia obojętnym.

(Szkoda tylko, że na codzień tak rzadko doceniamy byt w jakim zostaliśmy umiejscowieni...to tak na marginesie ;))

Kreacja głównej bohaterki całkiem przyzwoita.

Reasumując film dosyć mi się podobał, choć nie był to jednak jeden z tych obrazów, które powalają do cna.

Zastanawiam się tylko dlaczego "Moje życie..." jest sygnowane nazwiskiem Almodovara, gdyż chyba nie był jego współtwórcą (?).

był jednym z producentów. to stary chwyt, że cały film reklamuje się nazwiskiem człowieka który ma z nim niewiele wspólnego. a im słabszy film tym więcej miejsca zajmuje to nazwisko na plakacie. to samo było na przykład z kręgosłupem diabła (również almodovar), hostelem (tarantino) i śmiertelną gorączką (lynch, z tego co pamiętam).